నా పిచ్చితనం....

ఏవీ ఆ చిటపట చినుకుల మాటున తడిచి ఎండిన బుజ్జి పాదాలు........
ఎక్కడా కనబడవే మనం ఆడి వదిలేసిన బొమ్మల కొలువులు......
ఎంత విందామన్నా వినబడవేమి అమ్మ పాడిన లాలి పాటలు.......
ఎప్పుడెప్పుడా అని ఎదురుచూసిన సెలవలెక్కడా... ఎదురు రావే.....

ఏమైపోయింది నా పాల బుగ్గల పసిడి బాల్యం......
ఎంత వెతికినా కనబడదే  నా చిరుప్రాయం......
ఎటు వైపు చూసినా శూన్యం....

ఏవీ నా మనసులోయలో శిధిలమైన జ్ఞాపకాలు
తోటి వారితో ఆటలాడిన తీపి గురుతులు....
అమ్మ కట్టిన మిఠాయి పొట్లాలు......
అక్కతో నే పెట్టుకున్న పోట్లాటలు....

ఏమైపోయాయి ఇవన్నీ.....??

ఒక్కసారిగా కాలమనే ముసుగులో దాగి నన్ను ఆటపట్టిస్తున్నాయా............?
నాతో దోబూచులాడి నన్ను వాటి వెంట పరిగెత్తిస్తున్నాయా........?

మరి అదే నిజమైతే అవి ఎప్పుడో ఒకసారి ముసుగు తొలగించి నాకు ఎదురు పడాల్సిందే కదా...........!!
ఏదో ఒక క్షణాన ఆ దోబూచులాటలు కట్టిపెట్టల్సిందే కదా.........!!

వస్తుందా ఆ క్షణం...... ఆగుతుందా పరిగెత్తే కాలం...... అంతా నా పిచ్చితనం....